need mom

lately, sy kerap terfikir dan saye sentiasa mencari2 jwpn tntg itu. selalu bertanya pd diri, ape salah saye. perlukah perkara lama diungkit kembali? mmg org kate lupakan sahaja. even my rumet pon selalu nasihatkan saye, satu hari nnt die akan sedar atas ape yg berlaku. saye hanya perlu bersabar dan yakin dgn rahmat Allah atas setiap ketentuanNya.

itulah yg sy sentiasa lakukan. bl terkenang peristiwa lmpau, saye akan geleng2 kepala. seolah2 hakikatnye saye tak nk peristiwa tu berlaku. dan kalo boley masa dijadikan sprt jarum jam, boley dipusing2 kebelakang, mahu shj saye undur ke masa lampau. spy saye boley menjdi pengarah kepada kepada watak yg saye pernh lakokan suatu ktk dahulu. saye mahu tukar jalan cerita, dan tukar terus semua plot. dan pastinya skrg sy tak perlu mengingati ape2 yg berkaitan dgn mase lalu.

namun begitula kan erti sebuah pengalaman. kalo x alami, pasti tak rase. pahit manis kehidupan. bila kt hanya mendengar org bercerita tntg pengalaman hidup die, kt hanya mampu mengangguk shj. namun utk menyelami ke dasar hati, i can bet u wont ever try it!

dlm keadaan sebegini, i really need my mom.i need her as how she will lends me her shoulder, she will wipes my tears, she will gives me her warmth hug, she will consoles me with her idioms and advice, and the most important is, she will give me everything that i need, but definitely not everything that i want.

kalo sebelum ni, saye hanya bercerita pd mak tntg mslh study saye, tntng naek turun result saye, tntg rase cuak utk attend intervw, tntg rase takley tido n saket kepala bila nk final...saye terfikir, kali ini should i tell her about my feeling? rase saket hati pd sahabat yg tak fhm bahasa or org yg tikam belakang, or rase dianiayai...ataw rase bersalah pd org sekeliling. agak2 ape respond mak? mngkinkah mak akan mengulangi sln yg sama yg mak pernh tnye saye setiap kali mak jemput saye pulang dr tadika 17 tahun yg lalu?will she asks me these questions?

"apa salah saye pd mereka? atau adekah saye tlh mengambil brg org tanpa izin? atau adekah saye yg terlebih dahulu saketkan hati org? atau saye yg mengata2 kat org dulu? saye yang gaduh dahulu ke?"

mengingati sume ni buat saye tersenyum kembali. kenapa yer, mak tak tanye sln mcm ni

"sape yg marah kah? ape yang die ngata kat kah? die ambil ape dari kah? die kacau kah ker? die curi pensel kah eh?die....bla..bla..."

kenapa mak akan tnye adekah saye yg buat silap dahulu atau adekah saye yg memulakan dahulu. sebab saye tahu, mak xnk manjakan anak die dan mak xnk rase anak2 die sentiasa disebelahi atau sentiasa rase menang walaupon tersilap! mak nak anak die sedar bahawa menyakiti hati org len, mengambil brg org len, mengejek org len serta membenci org len tanpa sebab yg kukuh adalah perkara yg mak dan ayah tak suka. dan xnk anak2 die buat semua tu. sbb tula mak akan pastikan dan clear cut dulu suasana.

mak xdidik anak2 die dgn manjakan mereka. dan mak sekali-kali x pernh manjakan anak2 die walaupon mak ade 2 org je anak yg jarak umur antara mereka 9 tahun! sebaliknya mak didik anak2 die macam 'kem askar' dan 'latihan ketenteraan'. mak didik anak2 die spy kenal Allah, hormati org tua, mak bising bila tgk bilik anak2 die x kemas, mak merepek tgk anak2 die jemur baju x ikut susunan. mak bising tgk anak2 die masak tp kotorkan dapur. mak tunjuk muka x puas hati bila tgk anak2 die buat relax tanpa kemas beg even mlm tu dah nak bek bas pg belajar. dan mak bg duit belanja sikit saje utk g sekolah sbb mak nak anak2 die bawa bekal makanan yg mak masak pagi td. mak buat mcm2 bila tgk anak2 die buat silap. yg pasti ape yg mak buat tu mmg sume tak best utk anak2 die waktu tu!

tapi skrg, bila anak2 die dh besar, ape yg mak buat dulu tu sebenarnya adelah yg terbaik. latihan ketenteraan itulah yg buat anak2 mak jd manusia. buat anak2 mak kenal sape yg perlu dihormati. supaya anak2 mak tahu jage kebersihan, kekemasan dan yg penting buat anak2 mak tahu utk ambil sst brg milik org, keizinan tu penting walaupon hanya sebatang pensel harga 20 sen! hehehe

thanks mom...and i need u badly~